Ο μεγάλος εορταστικός κύκλος που ξεκινάει από το Τριώδιο, έως και την Πεντηκοστή. Εβδομήντα ημέρες πριν από το Πάσχα, από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, τρείς εβδομάδες πριν τη Μεγάλη Σαρακοστή γεμάτες γλέντι και οινοποσία, μεταμφιέσεις και αποκριάτικες παρελάσεις του αγροτικού και του και αστικού χώρου. Κάθε χρόνο από τον Δεκέμβριο μέχρι το Πάσχα, άνθρωποι από κάθε χώρα της Ευρώπης συμμετέχουν σε παγανιστικές τελετουργίες για να τιμήσουν τον ετήσιο κύκλο του θανάτου και της αναγέννησης του πλανήτη. Κατά τον Charles Fréger «Βρισκόμαστε στη μέση της παγανιστικής τελετουργικής περιόδου!» Δρώμενα και εθιμικές εκδηλώσεις από το κοινό απόθεμα των ευρωπαϊκών αγροτικών κοινωνιών, αυτή την εποχή πέρασμα, από το τέλος του Χειμώνα στην αρχή της Άνοιξης, ανάμεσα στο Δωδεκαήμερο και στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Συμβολικές πράξεις που τελούνταν πάντα με σκοπό να υποβοηθήσουν το αναβλαστικό έργο της γης, με την πανάρχαια πίστη στον ενιαυτό δαίμονα, που κάθε χρόνο πεθαίνει αλλά και κάθε χρόνο αναγεννάται. Όλα για το διπολικό σχήμα Θάνατος /Ανάσταση, που ορίζει την ανθρώπινη ύπαρξη τη δεμένη με τη φύση και τους κύκλους της ζωής. Λαϊκά όμως δρώμενα και εθιμικές τελετουργίες με πανάρχαια καταγωγή, που τελούνταν τις εποχές του χειμερινού, εαρινού και θερινού ηλιοστασίου εντάχθηκαν στο πλαίσιο της ελληνορθόδοξης λαϊκής λατρείας, εκτός από τις προεαρινές τελετουργίες, με τον ειδωλολατρικό χαρακτήρα, που γίνονταν στο τέλος του χειμώνα την περίοδο της Αποκριάς. Η επίσημη λατρευτική ζωή, τις συνέδεσε, με την καθαρτήρια περίοδο της νηστείας πριν το Άγιο Πάσχα, νηστεία «από-κρέας» αλλά και τα ψυχοσάββατα, αφιερωμένα στη μνήμη των νεκρών …«εκχριστιανίζοντας ουσιαστικά προχριστιανικές απόψεις και πρακτικές της τελετουργικής λαϊκής νεκρολατρείας» που είναι συνδεδεμένες με το μύθο της αιώνιας επιστροφής…«ο θάνατος τελικά μια δύναμη σχετική, που νικιέται από τη ζωή, όπως ο σπόρος του σιταριού πέφτει στη γη, θάβεται και σαπίζει, χωρίς όμως να φθαρεί και στη συνέχεια φυτρώνει ξανά, έτσι και το νεκρό σώμα του ανθρώπου θάβεται στη γη και σαπίζει, για να αναστηθεί και πάλι, άφθαρτο και αιώνιο» (Κιουρτσάκης). Μουντζουρωμένες μουτσούνες, τραγόμορφες μάσκες, κουδούνια και μαγκούρες, όλες οι μεταμφιέσεις του αγροτικού κόσμου,θεωρείται ότι αναπαριστάνουν δαιμονοποιημένες ψυχές νεκρών. Αλλά και Μιμοδραματικές παραστάσεις αναπλάθουν σε συνεχείς παραλλαγές το θέμα θάνατος ανάσταση. Σήμερα εμβληματικοί χαρακτήρες, και προστατευτικές φιγούρες ή σύμβολα γονιμότητας, μας παραπέμπουν στην αρχική προέλευση των δρώμενων αυτής της περιόδου, στα οποία ανιχνεύεται, όχι μόνο το πρόσφατο αρχαιοελληνικό παρελθόν, αλλά και αυτό του προϊστορικού ανθρώπου, με την αγωνία του για την αναβλάστηση της γης. «Ένας συνδιασμός η ανανάκληση του χθόνιου κόσμου, με τις επίγειες απολαύσεις, το θάνατο και την έκριξη της ζωής» (Κιουρτσάκης). Στη Νοτιοδυτική Θράκη όπως και σ΄ολο τον Ελλαδικό χώρο, συναντάμε δρώμενα και συμβολικές πράξεις εξαγνισμού, μέσα από το κοινό απόθεμα των ευρωπαϊκών αγροτικών κοινωνιών, αλλά και διάφορες εμπορευματοποιημένες αστικές καρναβαλικές εκδηλώσεις, στις οποίες διασώζεται αυτός ο συμβολισμός της ανατροπής, ο οποίος συντελείται σε ένα κοσμικό επίπεδο και συνεπιφέρει την ανατροπή σε ένα επίπεδο κοινωνικό. Μεταμφιέσεις και αντιμετάθεση ρόλων, μιμοδραματικές παραστάσεις και συμπόσια, οργιαστικοί χοροί και διακωμώδηση των πάντων, παρωδία και τολμηρός λόγος που κρύβει την αλήθεια, αμφισβήτηση της ιεραρχίας και των αξιών, κατάργηση των ορίων και διακωμώδηση των πάντων, συνιστούν την πεμπτουσία της φιλοσοφίας των ημερών..« να ξεσκεπαστεί η αντίφαση ολόκληρου του κοινωνικού συστήματος, να αποκαλυφτεί το αληθινό πρόσωπο αλλά και η «σχετικότητα κάθε κοινωνικής δομής, κάθε τάξης, κάθε εξουσίας» (Κιουρτσάκης). Μέσα από αγροτικά δρώμενα της αποκριάς η το καρναβάλι δυτικού τύπου, εκτονώνονται οι πιέσεις της κοινωνικής δομής, ώστε να αποφεύγονται κοινωνικές εκρήξεις, αφού εκτονώνονται στο «ψευδές» επίπεδο της τελετουργίας και συμβάλλουν αποφασιστικά στην ενδυνάμωση ενός κοινοτικού πνεύματος και συλλογικής δράσης. 1η «ΤΡΙΩΔΙ» – ΚΥΡΙΑΚΗ «ΠΡΟΦΩΝΟΥΣΙΜΗ» TEΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
•ΕΒΔΟΜΑΔΑ (κατά τον λαό «ΑΠΟΛΥΤΗ»)
2η ΚΥΡΙΑΚΗ «ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ»)
•ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ κορυφώνεται η κρεοφαγία
Α ΨΥΧΟΣΑΒΒΑ
3η ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΡΕΑΤΙΝΗ τέλους κρεοφαγίας
4η ΤΥΡΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (κατά τον λαό «ΤΡΑΝΗ» ΑΠΟΚΡΙΑ) της ΤΥΡΟΦΆΓΟΥ •ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ– όριο αρχής νηστείας
Β ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ Αγ.Θεοδωρων
Απόκριες
