Η «φύσις των υδάτων» αγιάζεται, δηλαδή αποκτά ξανά, με τη δύναμη του σταυρού, τον ιερό της χαρακτήρα, που κατά τη διάρκεια του χρόνου που πέρασε, απώλεσε, εν όλω ή εν μέρει. Τα Φώτα που “γιορτάζονται με μια υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό”, την πρωταρχή της ζωής που γίνεται αγιασμός που εξαγνίζει τα πάντα. Την έννοια του καθαρμού και της απαλλαγής από την επήρεια των δαιμονίων του Δωδεκαημέρου, μια μεγάλη γιορτή που αγιάζονται τα νερά και φεύγουν τα παγανά. Πολλά έθιμα γύρω από την καθαρτική δύναμη της πρωταρχής της ζωής, το νερό. Με το αγιασμένο νερό ράντιζαν σπίτια, αποθήκες, ζώα και κτήματα ή έπλεναν τις εικόνες στο ποτάμι και έκαναν τα «Βρεξούδια». Έβρεχαν ένα νέο ανδρόγυνο με προφανή το γονιμικό και ευετηρικό χαρακτήρα αυτής της εθιμικής πράξης και στα Μαυροθαλασσίτικα παράλια έμπαιναν στη θάλασσα με τα ρούχα
«Θάλασσα κλύζει πάντα τ΄ ανθρώπων κακά», …. κακό του ανθρώπου η θάλασσα το πλένει….(Ευριπίδης ΙΤ 1193 Ἰφιγένεια ἡ ἐν Ταύροις).
Βίντεο: