“Στο Διδυμότειχο, στο ομώνυμο προσκυνητάρι μέσα στο Κάστρο της πόλης, πάνω από τις Καλέπορτες το οποίο είναι χτισμένο από τα τέλη του 19ου αιώνα γίνεται προσφορά κοκόρων. Στη νότια πλευρά του μικρού κτίσματος υπάρχει εντοιχισμένη λίθινη επιτύμβια πλάκα με εγχάρακτα σε κύκλους τα 4 μονογράμματα του Βυζαντινού άρχοντα του 14ου αιώνα. Α(ΝΔΡΟΝΙΚΟΣ), Ρ(ΑΟΥΛ), Α(ΣΑΝΗΣ), Π(ΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ). Η αλεκτοροθυσία συνδέεται με αρχαία λατρευτικά έθιμα, που υπήρχαν στην ίδια περιοχή κατά τον Ν. Γ.Πολίτη και θεωρεί «πιθανοτάτην» τη σχέση του σημερινού εθίμου με την προσφορά άλεκτρυόνος στον ’Ασκληπιό. Ο Γ. Α. Μέγας, πολύ πιο συγκεκριμένα, κάνει ταύτιση «Αρχαίου» παρεκκλησίου του Αγίου ’Αθανασίου με το Ιερό του Ασκληπιού και οδηγείται στο συμπέρασμα, «ότι ό ’Ασκληπιός κατείχε έξέχουσαν Θέσιν εν τή λατρεία των Αρχαίων Θρακών»
(Νεοελληνικές Αιματηρές θυσίες Λειτουργία Μορφολογία Τυπολογία .Γ. Αικατερινίδης Αθηνα 1979 σελ 64). Μέχρι σήμερα σε πολλούς οικισμούς γίνεται κουρμπάνι με πετεινούς «….η κάθε νοικοκυρά τα μαγειρεύει στο σπίτι της και τρώγουν όλοι για να προστατεύονται, με την φροντίδα τοϋ αγίου *…..» (Νεοελληνικές Αιματηρές θυσίες Λειτουργία Μορφολογία Τυπολογία .Γ. Αικατερινίδης, Αθηνα 1979 σελ 64).”