“Καλαντισμοί των παλληκαριών στο χωριό, ξημερώματα ανήμερα των Χριστουγέννων. Οι παρέες των καλαντιστών δημιουργούνται και κάνουν πρόβες μέρες πριν φορώντας στο κεφάλι «σάπκα» ή «καλπάκια» στολισμένα με αμάραντο και με «βαράκι» (φύλλο χρυσού). Οι καλαντιστές, με τη συνοδεία μουσικών οργάνων: γκάιντα, κλαρίνο, βιολί, τουμπερλέκι και νταιρέ, ξεκινούν τα ξημερώματα από τις πιο απομακρυσμένες γειτονιές προχωρώντας στο κέντρο τραγουδώντας ευχές ανάλογα με την περίσταση. Οι καλαντισμοί και τα ευχολόγια είναι διαφορετικά, ανάλογα με τη σύνθεση της οικογένειας. Άλλοι καλαντισμοί και ευχολόγια ακούγονται για τον αφέντη, τον παπά, τους νοικοκυραίους, την αρραβωνιασμένη, τη νιόπαντρη, τη χήρα, την κόρη, το γιό και για το νεογέννητο του σπιτιού. Μετά τις ευχές ο νοικοκύρης έβαζε χρήματα μέσα στο νταιρέ και τότε ακουγόταν :
Πόσα είναι τα άστρα του ουρανού και φύλλα από τα δέντρα τόσα καλά να δώσει θός εδώ που τραγουδούμε ποδάρι να μην τον πονάει κεφάλι να μην τον πονάει η καρδιά του να μην τον πονάει Πέτι παλικάρια μ Αμήν έλεγε ο αρχηγός της παρέας και όλοι αργά και δυνατά εν χορώ απαντούν Αμήν”.

Επίσης ανήμερα των Χριστουγέννων κάλαντα συναντάμε και σε άλλους τόπους του Ν.Έβρου όπως στο Προβατώνα, στα Αμπελάκια, στους Ασβεστάδες και στην Ορεστιάδα.