Προξενητάδες ήρθανε ,
‘πο μέσα ‘πο την Πόλη,
ρωτούνε και ξαναρωτούν,
που θα’ βρουν τέτοια κόρη.
Τέτοια ξανθιά,τέτοια σγουρή,
τέτοια γαϊτανοφρύδα,
που’ χει το μάτι σαν ελιά,
το φρύδι σαν γαϊτάνι,
που’ χει το ματοτσάμπερο
σαν της ελιάς το φύλλο..
– Αφού τελείωνε το «παίνεμα» της κόρης έκλειναν τον
καλαντισμό λέγοντας:
-Κι’ εμείς πολυχρονούμενοι ,
τ’ άξιο σας το κοράσι,
να ζήσει χρόνια περισσά,
και πάντα να περάσει
κι’ από τα χίλια κι’ ύστερα
ν’ ασπρίσει,να γεράσει.
Και του χρόνου!!!